از سیروئیه تا دانشگاه شریف
فاما كیش: همین چند وقت پیش بود كه خبر كسب رتبه هفتم و نهم كنكور سراسری در رشته ریاضی و فیزیك توسط دو دانش آموز هرمزگانی نقل محافل شد و رنگ شادی كسب رتبه تك رقمی توسط دانش آموزان هرمزگانی برای نخستین بار به تابلوها و در و دیوار شهر پاشید... خبری كه تعجب همگان یا حداقل ما هرمزگانی ها را كه به وضعیت نابسامان آموزش استانمان واقفیم را برانگیخت.
علی سالار حسینی یكی از دو دانش آموز هرمزگانی است كه توانست در كنكور سراسری سال 97 برای اولین بار در هرمزگان رتبه تك رقمی را در رشته ریاضی و فیزیك كسب كند، این رتبه هفتم كنكور ریاضی و فیزیك سال 97 با حضور در دفتر خبرگزاری ایسنا، منطقه خلیج فارس، پاسخگوی سؤالات سرویس علمی و آموزشی این خبرگزاری بود كه در ادامه شما را به خواندن این گفت وگو دعوت می كنیم:
* خودتان را معرفی كنید؟
علی سالار حسینی، رتبه 7 كشوری و رتبه سه منطقه دو رشته ریاضی و فیزیك در كنكور سراسری سال 97 هستم. متولد روستای سیروئیه از توابع شهرستان حاجی آباد در استان هرمزگان بوده، دوره ابتدایی را در روستای سیروئیه و سال اول راهنمایی را در مدرسه نمونه دولتی شهرستان حاجی آباد گذراندم كه چون وضعیت آموزشی آنجا را خیلی مناسب ندیدم انتقالی گرفته و به مدرسه نمونه دولتی جامة الصادق در بندرعباس آمدم، بعد از آن هم در آزمون تیزهوشان پذیرفته و دوران دبیرستان را در مدرسه شهید حقانی بندرعباس درس خواندم.
* چطور برای درس خواندن برنامه ریزی كردید و در روز چند ساعت وقت می گذاشتید؟
برای كنكور از سال دوم دبیرستان به صورت جدی و حرفه ای آغاز به درس خواندن كردم، به این صورت كه ساعت مطالعاتی ام را بالا بردم، تا سال سوم دبیرستان روزانه به صورت میانگین 6 ساعت درس می خواندم و در سال چهارم به این علت كه هم باید دروس سال چهارم را می خواندم و هم دروس سال های گذشته را مرور می كردم ساعت مطالعاتی ام را افزایش دادم و در روزهایی كه به مدرسه می رفتم به صورت میانگین 7 ساعت و در ایام تعطیل حدود 12 ساعت درس می خواندم.
* از كودكی فكر می كردید كه به چنین جایگاهی دست بیابید؟
واقعیتش نه! دوران كودكی خیلی از كنكور كه یك جنگ علمی واقعی است فاصله دارد و من شادی های خودم را داشتم و این تفكر كه می توانم پیشرفت كنم و به رتبه خوبی در كنكور برسم از دوران دبیرستان در ذهنم شكل گرفت و این را مدیون كادر آموزشی مدرسه هستم و خدا را شكر می كنم كه توانستم به جایگاهی كه می خواستم برسم.
* تحصیلات پدر و مادرتان چقدر است و مشوق های اصلی شما در این راه چه كسانی بودند؟
مشوق اصلی من اول پدر و مادرم بودند و پس از آن كادر آموزشی مدرسه بودند كه زحماتشان غیرقابل جبران است. پدرم تا پنجم ابتدایی و مادرم تا اول ابتدایی درس خوانده اند و فكر می كنم یكی از دلایل اصلی پشتیبانی آن ها برای درس خواندن من این بوده كه خودشان تحصیل نكرده اند و فكر می كردند اگر من تحصیل كنم می توانم سبب افتخارشان باشم و بهتر به مردم خدمت كنم.
* در خانواده و اطرافیانتان كسی را داشته اید كه به چنین موفقیتی دست یافته باشد؟
خیر چنین موفقیتی را در خانواده نداشتیم، البته خواهرم حدود 10 سال پیش رتبه هزار و 800 منطقه سه را به دست آورد و در دانشگاه دولتی هرمزگان تحصیل كرد اما هیچ كدام از نزدیكانم رتبه تك یا دو رقمی نداشته اند.
* هدفتان برای آینده تحصیلی تان چیست؟
رشته مهندسی مكانیك دانشگاه صنعتی شریف را انتخاب كردم و به احتمال زیاد هم قبول می شوم اما فكر می كنم هیچ هدفی در دنیا بهتر از خدمت به مردم نیست و من تلاش می كنم و امیدوارم با استفاده از رشته ای كه انتخاب كردم به این هدف دست پیدا كنم.
* با عنایت به اینكه می خواهید در دانشگاه صنعتی شریف تحصیل كنید به مهاجرت هم فكر كرده اید؟
قاعدتاً به منظور زندگی در یك كشور دیگر خیر اما برای ادامه تحصیل چراكه نه؟! اگر فرصتش پیش بیاید این كار را خواهم كرد چون هركسی راهی را شروع می كند دوست دارد به نهایت آن برسد و من هم كه پا در راه علم و تحصیل گذاشته ام دوست دارم روزی در بهترین مكان های علمی دنیا درس بخوانم و برای خدمت به مردمم به كشورم بازخواهم گشت.
* در سال هایی كه برای كنكور درس می خواندید چقدر از تفریحات و سرگرمی هایتان گذشت كردید؟
در سال های دوم و سوم دبیرستان تفریحاتم را داشتم و با برنامه ریزی كه انجام می دادم روزانه یكی دو ساعت وقت اضافه برای تفریح كنار می گذاشتم و حتی دو هفته یك بار زمان بیشتری را صرف تفریح می كردم اما در سال چهارم این تفریحات محدود شد، بیرون رفتن ها حذف شد و روزانه تنها نیم ساعت برای سرگرمی وقت می گذاشتم.
گذشتن از تفریحات و ساعات طولانی درس خواندن برای نوجوانانی به سن من كه انرژی زیادی داریم دشوار می باشد اما اگر سختی ها را تحمل نكنیم به اهداف خود هم نخواهیم رسید.
* اگر خاطره ای از دوران درس خواندن برای كنكور دارید تعریف كنید.
در سال چهارم یك شب پیش از یكی از آزمون های آمادگی كنكور با دوستانم به تفریح رفتم كه البته در آن سال تنها همین یك بار را به تفریح گذراندم، خیلی خوش گذشت و علی رغم سرزنش هایی كه شدیم آزمون را به خوبی گذراندیم. این خاطره را بیان كردم تا بگویم قرار نیست كل وقتمان را درس بخوانیم، چراكه ما انسانیم و كامپیوتر نیستیم كه یكنواخت زندگی نماییم و برای این مسیر سخت فكر می كنم باید گاهی هم زمانی بگذاریم تا انرژی و خستگی هایمان را تخلیه نماییم و راه را با انرژی بیشتری ادامه دهیم.
* وقتی نتیجه كنكور را دیدید واكنش خود و اطرافیانتان چگونه بود؟
با عنایت به عملكردی كه داشتم و تلاشی كه كردم خیلی به رتبه فكر نمی كردم و ممكن بود با یك رتبه دو رقمی هم همین حس را داشته باشم اما چون تابحال در استان هرمزگان كسی رتبه تك رقمی كسب نكرده بود و برای نخستین بار این صورت گرفت حس شیرین تری داشت. كما اینكه شاید اگر قبلاً هم رتبه های تك رقمی در استان داشتیم، رتبه تفاوت چندانی برایم نداشت چراكه تمام تلاشم را كرده بودم و به آنچه می خواستم می رسیدم.
خانواده و دوستانم هم خیلی خوشحال شدند، كسب این نتیجه تنها با تلاش خودم نبوده و زحمات خانواده و همراهی دوستانم در این مسیر بسیار تأثیرگذار بوده است.
* وضعیت آموزشی استان هرمزگان را چطور ارزیابی می كنید؟
یكی از عواملی كه سبب موفقیت هر فردی می گردد انگیزه است و مشكل اساسی كه در استان هرمزگان داریم نبودن انگیزه كافی در میان دانش آموزان است، ما استعدادهای زیادی در استان داریم كه اگر انگیزه و نیروی محركه ای داشته باشند می توانند قله های موفقیت را فتح كنند اما متأسفانه این نیروی محركه وجود ندارد.
از نظر امكانات آموزشی مثل دسترسی به كتاب های آموزشی فكر می كنم تا اندازه ای وضعیت خوب است و حتی اگر كتابی در دسترس نباشد امروزه با پیشرفت تكنولوژی می توان كتاب ها را به صورت اینترنتی سفارش داد و در هر نقطه ای از كشور به خیلی از منابع علمی دسترسی داشت اما سطح آموزش در مدارس آنچنان بالا نیست و در چند سال اخیر هم سطح آموزشی هرمزگان در میان 31 استان در رده های آخر قرار داشته و به جز یكی دو مدرسه كه با زحمات كادر آموزشی شان به سطح خوبی رسیده اند بقیه مدارس در سطح كسب موفقیت های چشم گیر در آزمون های سراسری نیستند و حرفی برای گفتن ندارند.
از مسئولین خواهش می كنم افراد مجربی كه تخصص كافی در روانشناسی كودك و نوجوان دارند را در مدارس جذب كنند تا بتوانند انگیزه كافی را در دانش آموزان تولید كنند و از لحاظ آموزشی هم باید برای بالا بردن سطح آموزش تدبیری اندیشیده شود.
در مورد كتابخانه هم باید بگویم در شهر بندرعباس كتابخانه های خوبی وجود دارد كه من فكر می كنم مراجعات به آن ها كم است، اگر این كتابخانه ها به كتاب های سطح كنكور مجهز شوند دانش آموزان با شوق و انگیزه بیشتری به این كتابخانه ها رجوع كنند و فضای مناسبی برای پیشرفت آن ها محیا شود.
* چه سفارش ای برای پشت كنكوری ها دارید؟
فكر می كنم یكی از بهترین كارهایی كه می توان برای غلبه بر این مسیر سخت و پر فراز و نشیب انجام داد این است كه از ابتدا برای خود هدفی را تعیین نماییم، بدانیم برای چه درس می خوانیم، كنكور گام اول در راه موفقیت است و لزوماً كسی كه در كنكور موفق باشد در آینده موفق نخواهد بود. می توان با استفاده از ابزار كنكور به هدف اصلی دست پیدا كرد.
من از سال دوم دبیرستان به این فكر كردم كه در آینده رشته مهندسی مكانیك را ادامه دهم، با اینكه خیلی از رتبه های برتر رشته ریاضی و فیزیك در كنكور به رشته های برق و كامپیوتر گرایش دارند اما من فكر می كنم علاقه و هدف مهم ترین چیز در زندگی است.
گفت وگو از لیدا رضائی، خبرنگار ایسنا
این مطلب فاما کیش را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب