دفاع غلط از حجاب
فاما كیش: این روزها كه در غیاب «فرهنگ»، «غریزه‌ی» سركش در حال ترك تازی است، گویا بیان لزوم حجاب در سبك زندگی مؤمنانه و نیكی های دینوی و اُخروی آن كمتر ثمربخش است.
در این اوضاع نابسامان اجتماعی، بعضی ظاهربینان و ناآگاهان برای نهی از منكر و دفاع از حجاب، با تفكیك «دین» و «قانون» (مؤمن و قانون مدار) این گونه استدلال می كنند كه «حجاب، قانون كشور است و قانون هم باید رعایت شود»، و نمی دانند چه اعتراف دردناكی می كنند.
این گروه به نادرستی تصوّر می كنند به دموكراتیك ترین شیوه مدافع و مُبلّغ «حجاب» هستند؛ «اگر شریعت مدار نیستید، قانون مدار باشید». اما باید به این ها آگهی داد كه لطفاً در دفاع از حجاب به «قانون» پناه نبرید. چنین دفاعی پیش فرض ها و معنانی ناخوشایندی دارد:
الف) حجاب قانون است، احتمالاً یعنی «حجاب» بعنوان یك شیوه‌ی پوشش كه ریشه‌ی دینی دارد، دیگر «هنجار» و قاعده ای نیست كه بیشتر مردمان از آن پیروی كنند و در نتیجه، اعضای جامعه (نه حكومت) فرد/افراد متخطّی را مجازات نمی كنند.
به بیان دیگر، حجاب دیگر امر نهادینه‌ی درونی نیست كه هر كسی «خود» آنرا رعایت كند، بلكه مجازاتِ حكومتی ضامن اجرای آن است. بدیهی است كه حكمرانی پلیسی-قضایی هم نه مطلوب است و نه میسّر.
ب) تمامی شهروندانی كه به قانون احترام می گذارند و به آن عمل می كنند، ضرورتاً باورمندانه این كار را نمی كنند و امكان دارد بدون اعتقاد عمیق به قانون، مجری آن باشند. برای نمونه، مقرر است رانندگان كمربند ایمنی خودرو را ببندند؛ چه به لزوم بستن آن معتقد باشند و چه نباشند. اما آیا درباره‌ی حجاب هم می توان به همین میزان بسنده كرد و از شهروندان، مانند بانوان توریستهای خارجی خواست به حكم قوانین ایران حجاب را رعایت كنند؟
حجابی كه صرفاً به حكم قانون، و نه اعتقاد عمیق قلبی مراعات شود، كالبدی بی روح، ناقص، بی اثر و اداست. در این صورت احتمالاً با شهروندانی مواجه می شویم كه حتی اگر چادر بر سر بیندازند، به گفته‌ی امام جمعه‌ی مشهد در ماه رمضان (نهم خردادماه / بیست ودومین جلسه‌ی تفسیر سوره‌ی احزاب)، می شوند «چادری های بی عفت!»: «الآن بی عفتی در میان خانم های باحجاب ما رایج است، حجاب دارد اما عفّت ندارد، با مرد نامحرم دل می دهد قلوه می گیرد! این ها همه حرام و بی عفّتی است، ولو چادر به سر داشته باشد».
ج) قوانین موضوعه محترم و لازم الاجرا هستند، اما لایتغیّر نیستند (حتی قانون اساسی) و با رعایت ضوابطی، می توان بازبینی و دگرگون شان كرد.
تاكید بر وجه قانونی حجاب و تكرار این كه «حجاب قانون است» و «اگر به آموزه های اسلام باور ندارید، به قانون احترام بگذارید» خواسته یا ناخواسته مخاطب (فردی كه مقیّد به ظواهر شرعی نیست) را به سمت تغییر قانون سوق می دهد؛ اقدامی كه می تواند بسیار پُرهزینه باشد و شهروندان را مقابل حاكمان قرار دهد. بی بیان دیگر، «حجاب قانون است»، و «قانون قابل تغییر است»دو روی یك سكّه اند.
خلاصه، به قول استاد «رضا داوری اردكانی» اگر وضعی پیش آید كه مردم بدی، جرم و گناه را عادی تلقّی كنند، با هیچ قانونی نمی توان از بدی، شر و جرم جلوگیری كرد: «جامعه‌ی فاسد با وضع قانون اصلاح نمی گردد، چنان كه جامعه‌ی صالح، چندان نیازی به وضع قوانین ندارد».
منبع: فاما كیش
این مطلب فاما کیش را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب